Sahabe Neden Büyüktü?

Önce Allah’a ve Rasülüne, küfür ve her türlü çirkinlikleri terk ederek gönülden iman ettiler. 

 Hz. Ebu Bekir’e: 

 -“Muhammed Miraca çıktığını söylüyor, ne dersin? Dediler. 

 Hiç tereddüt etmeden: 

 -O ne söylese doğrudur” cevabını verdi.

 Ağır baskı, işkencelere karşı bile taviz vermediler. Onlar

Asr-ı Saadet yaşadılar ve cennetle müjdelendiler   Birkaç örnek: 

Yasir Ailesi aksi yöne hareket eden develerin arasında can veriyor ama imanından vazgeçmiyordu. 

 Hz. Bilal, kızgın kumların üzerinde, üzerine ağır taşlar konarak imandan vazgeçmesi istenince: “Vallahi vazgeçmem, Ahad Ahad” “Allah bir Allah bir diyordu.” 

 Mallarını, ailelerini terk edip hicret edenler her şeyden vazgeçiyor ama imandan, İslam’dan vazgeçmiyordu. Hubab (ra) ın çok alacağı vardı. “Sen imandan vazgeç sana borcumuzu ödeyelim” dediler. “Borcunuzu ödemeyin beni rahat bırakın” diyordu. 

Arkadaşını gözünün önünde şehit edenler: “Muhammed’in senin yerine öldürülmesini ister misin? Diyenlere 

 -Değil onun benim yerime acı çekmesini, Vallahi Medine de onun ayağına diken batmasını istemem” cevabını veriyordu. 

 Hz. Ömer (ra) Habbab (ra) a 

 -“Allah yolunda çektiğin bazı sıkıntıları bize anlatır mısın? Deyince Habbab (ra)   -Ya Ömer, sırtıma bak! Demiş. Sırtına bakan Ömer: 

Ömrümde böylesine harap edilmiş bir insan sırtı yoktur demiştir.

 Habbab (ra) devam etti: 

 -Kafirler ateş yakar beni elbisesiz üzerine yatırırlardı ateş sırtımdan eriyen yağlarla sönerdi. Gene de beni imandan döndüremediler” dedi. 

Zinnire Hatun (ra) Ebu Cehil’in verdiği eziyet ve zulüm sonucu ama oldu. Ebu Cehil ona: 

 -“Gördün mü? Lat, Uzza senin gözünü kör etti!” dedi. O da:

 -“Hayır vallahi beni kör edenler onlar değil. Onlardan ne fayda ne de zarar gelir. Benim gözümü geri vermeye Allah kadirdir” cevabını verdi… Daha sonra Ebu Cehil, onu görür gördü, şaşırdı.

 Sad bin Ebi Vakkas son derece annesine bağlıydı. İslam’a girince annesi: 

 -“Sen yeni dinini terk etmezsen ben, yemin ederim bir şey yiyip içmeyeceğim ve öleceğim” dedi. Epey yemedi şaşkınlaştı…

 -“Anne! Yüz canın olsa, hepsi birer birer çıksa, ben imanımdan dönmem” dedi. (Lokman:14-15 ayetleri nazil oldu)

 Peygamber (as) Medine’ye hicret edecek… Hz. Ali’yi yanına çağırdı. Ona Allah’ın emrini bildirdi ve emanetleri teslim etti: “Ya Ali bu gece benim yatağıma yat!” dedi. Hz. Ali itirazsız ölüm döşeğine yattı. 

 Ashab-ı Kehf adı ile anılan gençleri hiçbir zulüm imanlarından döndürememişti. 

 Cem Sultan Avrupa’ya sığındı. Papa, Cem’i kullanmak istedi. Önce Cem’in Hıristiyan olmasını teklif etti. Cem’e Osmanlı tahtını vaat etti. Cem: 

 -Değil Osmanlı tahtını bütün dünyanın tahtını verseniz dinimden dönmem cevabını verdi.

 Cem, şöyle dua etmiştir:

 -“Ya Rabbi! Kâfirler İslam’a, İslam âlemine zarar vermek istiyorlar. Bunun içinde beni kullanacaklar, benim canımı al ki, onlar o emellerine ulaşmasın.” 

 İşte Allah’ın ve Rasülünün istediği iman bu. O insanlar bunun için büyüktü. 

0

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir