PEYGAMBER (AS)’A UYMAYAN EBU TALİB’E YAZIK OLDU
Ebu Talip, Peygamber (as)’ın amcasıydı. Dedesi Abdulmuttalib’in vefatından sonra O’nu korumuş, kollamış ve onu yetiştirmişti.
Peygamber olduktan sonra yeğeni Muhammed(as)’a inanmamış ve onun davetine uymamıştı.
Ebu Talip kötü bir insan değildi ama Müslüman olmayı gururuna yediremedi. “Kureyşliler ne derler” diyordu. Ebu Talip, yeğenine bir zarar gelsin istemiyordu. Müşriklerin teklifini O’na götürdü. “Davandan vazgeç, sana bir zarar gelmesini istemem” dedi. Allah Resulünün cevabı şu oldu:
-“Sen ne diyorsun amca! Güneşi sağ elime, ayıda sol elime verseler vallahi bu davadan vazgeçmem.”
Ebu Talip, inananların safında yer alamamıştı. Peygamber (as), ölünce onu kendi eliyle yıkadı. Parmağının arasında kalan kuru yerden ateş girip Ebu Talibi yaktı kavurdu.
Kurtulması için iman şarttı. İman olmayınca bütün iyilikleri boşa gitti.
Nuh’un oğlu ve hanımı, Lut’un hanımı, İbrahim (as)’ın babası Azer. Bilindiği gibi helak oldu. Peygamber Efendimiz, kızına:” Peygamber kızıyım diye kendine güvenme” demişti.
Babam hacıydı, hocaydı, müftüydü gibi sözler söylemek, dedeye babaya güvenmek kimseyi kurtarmaz.