ÖLÜ İÇİN MEVLÜD OKUTMAK
Mevlüd, Süleyman Çelebi’nin yazdığı manzum bir eserdir. 15 y.yıldan bu yana sünnetlerde, düğünlerde okutmak adet olmuştur.
Mevlid dini bir emir değildir. Yani farz değil, sünnet değil vacip değildir.
Mevlid okutan, dini bir görev yapmış, dini bir sorumluluk yerine getirmiş olmaz. “Ölü mevlidi” diye bir şey yoktur. Bazı çevrelerde ölenin ardından okutulan mevlidin ölünün günahlarının bağışlanmasına ve kurtuluşuna sebep olduğu inancı vardır. Mevlid okutmayı da önemli görev bilirler. Büyük çapta masraflar yaparak sadece kendi çevresini davet edip, güç gösterisi yaparlar.
Eğer samimi okunur, riyadan uzak, fakir fukaranın düşünüldüğü, bir araya gelinsin gayesiyle mevlit, iyi şeylere vesile olacaksa, okutmakta fayda vardır. Çünkü getirilen tekbirlerin, salavatların, okunan Kur’an’ların, fatihaların elbette faydası olacaktır.
Ama bazı mahsurları da gidermek gerekir onlarda, nelerdir?
- Mevlidi dini sorumluluk bilip, her şeyin önüne geçirmemek,
- Mevlidi 7. , 40. , 52. gece, ölü mevlidi şeklinde yıl dönümünde okutmamak,
- İsrafa yer vermemek,
- Para ile okutmamak,
- Sevap kazanacağız diye başkasına rahatsızlık vermemek, çünkü insana rahatsızlık vermemek vaciptir.
- Mevlit okunurken saygısızlık yapılacaksa, bu mahsurları gidermek gerekir. Kur’an okumak sünnet, dinlemek vaciptir. Kur’an okunurken sohbet ediliyorsa, ayak ayak üstüne atılıp sigara içiliyorsa, sevap yerine günah kazanılmış olur.
Mahsurlar giderilmezse okutulmamasında fayda var demektir. İyi şeylere sebep olunuyorsa, okutmak tabi ki güzel bir olay.
Ben gene de şunu söyleyeyim :
Mevlit için harcanacak para, üzerine borç olan ibadetlerin ödenmesi için harcanırsa, ölü bu işten daha karlı çıkacak borçlarının bir kısmı ödendiği için kabir azabı azalacak. Kıyamet gününde hesabı inanıyorum kolaylaşacaktır.