MÜSLÜMAN GURURUNDAN KİBİRİNDEN ARINMIŞ KİMSEDİR

Büyüklük duygusu, iman zayıflığındandır. Müslümanın kalbinde gururdan kibirden en ufak bir eser olmaz. Çünkü büyüklük Allah’a mahsustur. En büyük Allah’tır.

Şeytan, gururunun kurbanı oldu. Çünkü gururlananı Allah alçaltır.

İnsan gururlandığı hiçbir şeyi bu dünyadan götüremez. İnsanı gurura götüren şeylerden bazıları şunlardır:

• İlim, 
• Amel, ibadet,
• Soy,
• Güzellik,
• Mal, 
• Kuvvet,
• Çevresinin çokluğu,
• Cehalet,

• İnsanlara karşı gösterilen kibir, üstünlük hastalığıdır.
• Peygambere karşı gurur, sünnetine uymamaktır.
• Allah’a karşı gurur ise, emir ve yasaklarına uymamaktır, isyandır.

Osmanlı padişahları, “Mağrur olma padişahım, senden büyük Allah var” diye bağırtırlardı.

Biri Hz. Ömer’e devesinin üzerinde iken “Allah’tan kork Ya Ömer” deyince Ömer düşmüş bayılmıştır. “Ömer de kim oluyor Allah’tan korkmayacak” demiştir.

Peygamber (as) bu konuda şöyle demiştir:

• “Çalım satarak elbisesini sürükleyen kimseye Allah kıyamet gününde rahmet nazarı ile bakmaz.” (R. Salihin: 618)
• “Kibirden sakınınız. Zira iblisi, Adem’e secde etmekten alıkoyan kibirdir.”
• “Kalbinde zerre kadar kibir bulunan kimse cennete giremez.” (Müslim iman: 91)
• “Cehennemlikleri size haber vereyim mi? Onlar, katı yürekli, malını hayırdan esirgeyen, kibirli kimselerdir.” (Buhari, Edep: 6)

Kibir, günahların anasındır. Kibir, küçük görme hastalığıdır. Kibirlenenleri insanlar da sevmez. Allah da sevmez. Ve gururlanıp kibirlenenin amelini kabul etmez.

Allah (c.c) şöyle buyurur:

• “Yer yüzünde kibirlenerek yürüme. Çünkü; sen yeri yaramazsın, boyca da dağlara ulaşamazsın.” (İsra: 37)
• “İbadet etmeyi tenezzül etmeyen, aşağılık kimseler cehenneme girecektir.” (Mü’min: 60)
• “Elinizden çıkana üzülmeyin. Allah’ın verdiği nimetlerle de şımarmayın. Allah kendini beğenip böbürlenenleri sevmez.” (Hadid: 23)
• “Küçümseyerek insanlardan yüz çevirme ve yer yüzünde böbürlenerek yürüme. Zira Allah kendini beğenmiş övünüp duran kimseleri asla sevmez.” (Lokman: 18)

Bu ayetlere göre gururlananların, büyüklük taslayanların Allah yanında hiçbir değeri yoktur.

İslam’da üstünlük takvadır.

Abdullah bin Abbas:

• Gördüğüm hiçbir kimseden, kendimi üstün tutmadım.

Kendimden yaşlı birini görünce, “Bu benden fazla yaşamış, benden çok ibadet ve hizmet yapmıştır” dedim.

Kendimden küçük birini görünce, “Bunun yaşı benden az, ben ondan çok yaşamış bulunmaktayım. O halde ondan çok günah işlemiş olabilirim” diye düşündüm.

Benimle aynı yaşta birini görünce, kendi hatalarımı hatırladım. Onda ise bu hataların görünmediğini düşündüm.

Nasreddin Hoca’nın yolu bir gün deniz kenarına düşmüş. Beyaz köpükler içinde kabaran su hoşuna gitmiş. İki avucunu doldurup ağzına götürmüş. Tuzlu ve içilmez olduğunu anlayınca oradan uzaklaşmış.

Biraz ileride mütevazi bir çeşmeye rastlamış. Çanağı doldurup kana kana içtikten sonra, deniz tarafına dönüp bağırmış:

• Boşuna kabarıp durma, su dediğin böyle olur, demiş.

Peygamber (as) ın hayatına baktığımız zaman bir gururlanma görülemez. O, diğer insanlar gibi yapmış, onlar gibi yaşamıştır. Kendisine “kul peygamber” denmesinden çok hoşlandığı nakledilir. O hiçbir zaman emreden olmamıştır. “İnsanların en hayırlısı, insanlara en çok faydalı olandır” buyurmuştur. “Kureyşten kuru ekmek yiyen bir kadının oğluyum.

Başkalarının krallarına yaptığını bana yapmayın. İnsanlar bir tarağın dişleri gibidir” demiştir.

Ebu Hureyra (ra) şöyle diyor:

• Pazardan gelirken peygamberin elinden yükü almak istedim. Bana: Bir şeyi sahibinin taşıması daha uygun değil midir? Dedi, vermedi der.