MUHAMMED (AS) A DÜŞMANLIK

Peygamber efendimiz insanlığa rahmet ve kurtarıcı olarak gönderildiği halde bazılar O’ na inanmamış ve karşı çıkmışlardı. Bunların düşmanlığı beğenmedikleri için değil, işlerine gelmediği noktasında idi. Zevkleri kaçmıştı, düzenleri bozulmuştu. Menfaatlerine dokunuyordu.

Bunun için şiddet kullandılar, kaba davrandılar, akla hayale gelmeyecek şekilde zulmettiler. Bu durum, birçok insanın müslüman olmasına neden oldu. Şimdi de İslâm’ a ve peygamber (as) a yönelik söz ve davranışlar geri tepiyor. Mesela batıda fanatik kesimin saldırılarına kızan birçok aydın ve aklı başında insan, müslüman oluyor.

Çizilen karikatürler, domuzun üzerine “Muhammed” yazılması gibi hareket ve hakaretler her gün birçok ülkede müslüman olanların sayısını arttırıyor.

Salman Rüşti ve Tesilime Nesrin gibi İslam düşmanlarının ifadeleri ve iftiraları, İslam’ ı inceleyenlerin sayısını arttırmıştır.

Daha önce aforoz edilen Volter’ in İslâm peygamberini hakaret içeren piyes yazdıktan sonra “Evladım Volter” diye kapılarını açan kilisenin tahriki de artık bir işe yaramıyor. Kilisenin yalan ve yanlışlıklarını gören halk kiliseden uzaklaşıyor.

Peygamber (as): “Benim hakkımda yalan söyleyen, benim üzerimden yalan uyduran cehenneme girer.”   (Buhari, İlim: 38)

“Bile bile bana yalan isnat eden cehennemdeki yerini hazırlasın.”   (Ebu Davut, İlim: 4)  buyurarak yalancı ve iftiracıların sıkıntıya düşeceklerini haber vermiştir.

Ne maksatla olursa olsun peygamber (as) a dil uzatmak, iftira etmek, ayıplamak, hafife almak, alay etmek ve söylediğini, yaptığını beğenmemek, saygısızlıktır, düşmanlıktır.

Bu düşmanlığın cezası ağırdır. Akaid kitaplarında peygamberlerle ilgili küfre götüren haller şöyle sıralanmıştır:

Peygamber (as) a düşmanlık, Cenab-ı Allah’ a kadar uzanır. Çünkü peygamberi seven, nasıl Allah’ ı sevmiş oluyorsa, buğz eden de Allah’ a buğz etmiş olur.

Peygamber (as) a düşmanlık eden Ebu Leheb için Allah Tebbet sûresinde: “Ebu Leheb’ in iki eli kurusun. Kurudu da malı ve kazandıkları ona fayda vermedi. O, alevli bir ateşte yanacaktır…” buyurmuştur.

Tevbe sûresinde de “Peygamberi incitenler ve eziyet edenler için mutlaka elem verici bir azap vardır.” buyurmuştur.   (Tevbe: 61)

Küfre götüren halleri özetlersek;

• Kur’an’ da adları geçen peygamberler hakkında şüpheye düşmek inkâr etmek.
• Muhammed (as) ın son peygamber olduğunu kabul etmemek, inanmamak.
• Peygamberlik, Nebilik ve Rasullük iddiasında bulunmak ve bu iddia da bulunana inanmak.
• Peygamberimizin bir sünnetini, bir hadisini hafife alıp alay etmek.
• Peygambere yakışmayan bir şey isnat etmek veya iftira da bulunmak.
• Peygambere edebe uymayan bir söz söylemek.
• Peygambere sövmek, dil uzatmak, küçük düşürücü söz söylemek, hakkında fıkra uydurmak.
• Ben peygamber falan tanımam. Muhammed (as) Arapların peygamberidir demek.
• Peygambere uymak şirktir demek.

Özellikle şunu belirtmek yerinde olur; peygamber (as) Cenab-ı Allah’ ın bizim için rahmet olarak gönderdiği, örnek, önder ve rehber kıldığı kimsedir. Bunun için çok dikkatli olmalıyız. O’ na uyarsak ancak kurtulacağımızı bilmeliyiz. Kıyamette de ancak O’ nun şefaati ile kurtulacağımızı unutmamalıyız.

Allah şefaatinden ayırmasın.