Kur’an‘la Alay Edenlere Tavrımız Ne Olmalı?
İnsanın içinde yaşadığı ortam çok önemlidir.
Cenab-ı Allah bize şöyle emrediyor:
―Allah‘ın ayetlerinin inkar edildiğini ve onlarla alay edildiğini işittiğiniz zaman, tövbe edip dönmedikleri müddetçe o kafirlerle oturmayın. Aksi halde sizde onlar gibi olursunuz.‖(Nisa:
140)
Enam 68‘de böylelerinden yüz çevrilmesi, onlarla oturulup kalkılmaması emredilmiştir.
Bizim cezamız, vurup öldürmek değildir. Biz tepki gösteririz, gerçeği anlatırız. Kalben buğ zederiz. Islahı için dua ederiz. Islah olmayacaksa Allah‘a havale ederiz.
İslamın ilk yıllarında şöyle bir olay olmuştur:
Abdullah İbni Mes‘ud (r.a) Mekke‘de müşriklere Kur’an‘ı açıktan ilk defa okuyup dinleten bir kahramandır. Bir gün o ashab-ı kiramla otururken aralarında: ―Rasulullah (s.a)‘den başka şu Kureyş‘e Kur’an‘ı açıktan okuyan bir kimse olmadı. Kim gider de onlara açıktan Kur’an okuyup dinletebilir? Diye konuşuldu. İbni Mes‘ud arkadaşlarına ―Ben dinletirim?‖ dedi. Ashab-ı kiram: ―Biz onların sana zarar vermelerinden korkarız. Öyle bir kimse olsun ki gerektiğinde kendini müşriklerden koruyabilecek bir kavmi ve kabilesi bulunsun‖ dediler. İbni Mes‘ud (r.a) : ―Bırakın gideyim Allah Teâlâ beni korur‖ dedi.
Ertesi gün kuşluk vakti Ka‘bede oturan müşriklere karşı Makam-ı İbrahim‘de Besmele çekerek ―Rahman‖ suresini okumaya başlar. Müşrikler İbn Mes‘ud‘un üzerine saldırırlar. Başına, gözüne vurmaya başlarlar. Yumruk, tekme, tokat altında Kur’an‘ı yüksek sesle okuyabildiği kadar okur ve müşriklere dinletir. Yüzü gözü yara içinde arkadaşlarının yanına döner. Bu hadise karşısında ashab ―İşte biz senin bu akıbete uğrayacağından korkuyorduk‖ diye üzüntülerini belirtirler. İbni Mes‘ud (r.a)‘da sanki hiçbir şey olmamış gibi imanından aldığı güçle:‖Vallahi Allah‘ın düşmanları hiçbir zaman yanımda şu andaki kadar daha zayıf olmamışlardır. İsterseniz yarın sabah onlara o kadar daha Kur’an dinletebilirim…‖ der.
Evet aslında İslam, Kur’an karşıtı olanlar zayıftır. Onlar kuvvetli görüp de korkmamak lâzım.