İNSANIN KENDİSİNİN İYİ OLMASI YETMEZ
İnsan sadece kendisinden sorumlu değildir. Kendisiyle beraber elinin altındakilerden de sorumludur.
Çoban sürüsünden sorumludur. Ana baba evlatlarından sorumludur. İşveren işçilerinden sorumludur. Devlet adamı milletinden sorumludur.
Allah ne diyor: “ Kendinizi ve aile ferlerini yakacağı insanlar ve taşlar olan cehennem ateşinden koruyun.”(Tahrim:6) – Bana ne?
- Neme lazım?
- Gemisini kurtaran kaptan !”
- Her koyun kendi bacağından asılıdır!” yok öyle şey. Ön safta bağdaş kuran dede, torunundan sorulacak.
Baba Allah’ın emaneti olan çocuklarından sorulacak. Çocuk her şeyi biliyor. Kelime-i Şaadeti bilmiyor. Kıbleyi bilmiyor. Sübhanekeyi bilmiyor.
Soruyorum bu çocuk yüz akımız mı olur? Yüz karamız mı? Bu çocuk cenaze namazımızı kılar mı? Bu çocuk ahrette ana babasının yakasına yapışmaz mı? Bu çocuk lanet mi okur? Rahmet mi okur?
Soruyorum “Allah bana evlatlarımdan sormaz, ben görevimi yaptım” diyen kaç tane ana baba çıkar?
Kim bugün; benim ardımdan benim evladım namazımı kılar bana dua eder, zaman zaman benim için sadaka verir, diyebilir?
Kim “benim evlatlarım benim kemiklerimi sızlatmaz diyebi-
lir?”
Gelin fırsat varken tebliğ hareketini hızlandıralım, sonra pişman olmayalım. ”Keşke” demeyelim. Beddua etmeyelim.
Dünya ya, dünya hayatına, dünya malına bakışımızı değiştirmeliyiz.
Bu hayatı zevk, eğlence, mal toplama ve miras bırakma olarak görenler bu dünyanın imtihan yeri olduğunu unutmamalıdır. Bir yere bomboş gitmeyenler, ebedi yolculuğa bomboş gitmeyi nasıl düşünürler?
Allah “Allah’ın yasaklarından sakının. Herkes ahiret için ne hazırladığına baksın” (Haşr:19) diyor.
Allah’ın verdiklerinin hesabını vermek kolay bir iş değil.
İman yönünden insanlar; Müslüman. Münafık, kafir diye üçe ayrılır. Herkes kendine bakmalı ve ne olduğuna karar vermelidir.
“ Müslümanım elhamdülillah “ diyen, ne kadar ve neyimle
Müslümanım? Diye kendisini sorgulamalıdır.
Üç aylar bizim için insanlık için hayırlara vesile olur inşallah.