İBRAHİM PEYGAMBER ve NEMRUT

Semud kavminin inanan ve bu yüzden kurtulanlarından Babil milleti türedi. Bunların arasından da inanmayan, geçmişten ders almayan Allah’sız, ahlaksız olanlar ortaya çıktı. Hz. İbrahim bunları uyarması için peygamber olarak gönderildi.

 Hz. İbrahim, her yönden mükemmel bir insandı. O başta Allah’ın dostu idi. Halkı çok severdi, halkda onu severdi.

 Kur’an’a göre İbrahim (as) yumuşak huylu, çok vefalı, dürüsttü.

 Misafiri çok severdi. İkramı boldu. İnansın inanmasın herkese ikramda bulunurdu.

 Bir gün inanmayan, fakat onun devamlı ikramını alan bir grup:

• Bizden bir istediğin var mı? Demişti. O: 
• ‘’Var’’ dedi. Bir defa benim Allah’ıma secde etmeniz değince epey düşündüler. İkram kesilmesin, deyip kabul ettiler. Onlar secdeye kapanınca İbrahim (as) elerini kaldırarak ‘’Benden bu kadar Allah’ım’’ dedi.

Secdeden kalkan : ‘’ İbrahim’in Allah’ına inandım’’ diye kalktı. Allah İbrahim’in duasını kabul etmişti. Onlara da hidayet vermişti.

 İbrahim (as)‘ın halkı M.Ö.2100 yıllarında yaşamıştı. Allah’a inanmayanlar, put yapıp, puta tapıyor. Ondan çok şey istiyordu. Hatta İbrahim peygamberin babası Azer put yapar put satardı.

• Halk, gök cisimlerine taparlardı.
• Faiz alıp vermek çok yayılmıştı.
• İnanmayanların bütün gayeleri mal toplamak, mal biriktirmekti.
• İnsanlar birbirlerine hiç güvenmezdi.
• Zayıf kimseler köle olarak kullanılırdı. Hatta alınır satılırdı.

İbrahim küçükken güneşe baktı, güneş batınca bu tanrı olamaz dedi. Ay’a baktı ayda güneşe yenik düşünce, bu da tanrı olamaz dedi Yıldızlara baktı, yıldızlar gündüz kaybolunca bunlarda tanrı olamaz dedi. Onlara tapmaktan vazgeçti.

( En’am : 76-79 )  Bir gün Allah’ın varlığına yaratıcılığına inanınca ölüleri nasıl dirilteceğini merak etmişti. Cenab-ı Allah ona : 

• ‘’ İnanmıyor musun? dedi. 
• ‘’Hayır kalbim mutmain olsun istedim’’ cevabını verdi. Allah ona:
• ‘’4 çeşit kuş al, onların parçalarını farklı tepelere koy ve çağır ‘’ dedi.

İbrahim (as) öyle yaptı, çağırdı, kuşlar gelince: 

• ‘’İnandım Ya Rab !’’ dedi.

İbrahim çocukken babası put yapar, İbrahim’in satmasını isterdi. O da : ‘’Fayda ve zararı dokunmayan bu putları alacak yok mu? ‘’ diye bağırırdı. Tabi alan olmadığı için babası kızardı. Bir gün eline büyükçe taş almış: ‘’Bak bu taşla başını ezerim’’ demişti. 

Ardından: 

• ‘’Ey İbrahim! Sen benim tanrılarımdan yüz mü çeviriyorsun? Eğer vazgeçmezsen seni taşlarım benden uzak dur.’’ dedi.

 ( Meryem : 46 )

Herkesin eğlenceye gittiği sırada putların bulunduğu yere gitti. Putları kırdı baltayı en büyüğünün boynuna bıraktı.

( Enbiya : 58 )

İbrahim’ e kimin yaptığını sordular. İbrahim boynunda balta asılı olan putu gösterdi.

• ‘’ O yapamaz ‘’ dediler. İbrahim onlara: 
• ‘’Öyleyse Allah’ı bırakıp size hiçbir fayda ve zarar vermeyen bu putlara hala tapacak mısınız ?’’ dedi. (Enbiya : 66 )

İbrahim, halkı ve babasını imana davet etti. İnanmadılar.

Peygamberimiz (sav) şöyle anlatır: 

• İbrahim kıyamet günü babası Azer’le buluşur. Azer’in yüzünde siyahlık ve toz vardır. İbrahim ona: ‘’Ben sana karşı gelme demedim miydi? ‘’ der. Azer: ‘’Bugün sana karşı gelmem’’ der. İbrahim: ‘’Ey Rabbim insanları yarattığın günde beni utandırmayacağını vaad etmiştin’’ der ve babasının affını ister. Allah ona : ‘’Ben cenneti kâfirlere haram kıldım ‘’ buyurur.

Nuh(as) boğulurken oğlu içinde dua etmişti. O da uyarıldı. 

Peygamberimizde uyarıldı.                 (Tevbe : 80-84 ) İnanmayan için dua edilmez, affı istenmez, namazı kılınmaz. İnanmayana cennet haram kılınmıştır. Ona hidayet dilenir.

İBRAHİM ( as)’IN DAVETİ ve ATEŞE ATILMASI

İbrahim (as), inanmayanları putlardan vazgeçirip Allah’a kulluğa davet etti. (Ankebut : 17-23)İbrahim putlara tapmaktan alıkoyamadı. Nemrut’u da imana davet etti. Şiddetle reddedildi. İbrahim için kavminin cevabı şu oldu: 

• ‘’Onu öldürün, yahut yakın! ‘’ (Ankebut : 25)

İbrahim : ‘’ Öldürüp dirilten benim Rabbimdir.’’ Dedi. Nemrut: “Bende öldürür, diriltirim.” Dedi. İki adamdan birini öldürdü birini sağ bıraktı.

İbrahim putları kırmaktan ve putlara karşı gelmekten suçlu bulundu. Onu yakmaya karar verdiler.

Büyük ateş yakıldı. İbrahim’i mancınıkla ateşin ortasına attılar. Allah ateşe: 

• ‘’ Ey ateş! İbrahim için serinlik ve esenlik ol !’’ emrini verdi. (Enbiya : 69 ) Ateş İbrahim’i yakmadı. Cebrail ona yardıma geldi ona : ‘’Rabbim bana yeter’’ dedi.

İbrahim (as) tekrar onları uyardı. Ateş azabını haber verdi. Yine inanmadılar. Bir inanan kişi ile İbrahim kavminden ayrılıp Şam’a geldi. Orada inananların sayısı arttı. Cenab-ı Allah Nemrut’u, putperestleri ve hatta Azer’i cezalandırdı. Nemrut kendisi için kaleler yaptırmış, aşılması zor engeller koymuştu. Anahtar deliğinden giren sinek burnundan girerek beynine yerleşti. Nemrut’un sonu, dayanılmaz acılar çekerek öldü. Yola oturur, gelenlere tokmakla başına vurdururdu. Bu ona dünyalık azaptı. Asıl azap ölüm ötesindeydi.

Hz. Peygamber (as) miraca çıktığında Nemrut’u, Firavun’u adamları ile azap gördüklerine şahit olmuştur.