En Güzeli Korku İle Ümit Arası Yaşamaktır
Ümit kesmek, ―Allah affetmez‖ demek küfürdür. Tamamen ümit var olmak, Allah beni mutlaka af edecektir demek de çok yanlıştır.
Öyle ise korku ile ümit arasında yaşanacaktır.
―Allah beni af etmez‖ diye günahı ter etmemek ne kadar yanlışsa, Allah’ın affına güvenerek günah işlemek de o kadar yanlıştır.
Hz. peygamber : ―Mü‘min Allah’ın gazabını bilseydi asla cenneti ümit etmezdi. Kafirde Allah’ın rahmetini bilseydi asla ümit kesmezdi‖ buyurmuştur.
Günahımız ne olursa olsun, bize düşen,dönüş yapmak istiğfar edip göz yaşı dökmek, gönülden ağlamak, göz yaşlarıyla günah kirlerini yıkamaktır.
Günahkârın biri, bir din büyüğüne demiş ki:
- ―Ben tövbe edeceğim ama Allah’ın af edeceğinden ümidim yok. Çünkü günahım, büyük‖ o da ona:
- ―Hangisi büyük dersin senin günahın mı Allah’ın affı mı?‖
- ―Elbette Allah’ın affı büyük‖ demiş. Bunun üzerine :
- ―Öyle ise neden ümidini kesiyorsun? Ümit keseceğine tövbene devam et‖ demiş. Başka ne yapılabilir ki? Tövbe, tövbe… Gene tövbe…
0
Tags :