ANNE BABAYA DÜŞEN GÖREV

Dünyaya getirdim, görev bitmez. Bilakis görevler başlamıştır.

Çocuğun eğitimi daha çok anadan geçer. Çünkü annelik, bir sanattır, sevgi işidir. Köpek gezdirmekten, köpek beslemekten çok daha şerefli bir iştir.

Çocuk için anadan daha iyi öğretmen olamaz. Ana için en önemli vazife evladın terbiye edilmesidir. Eğitim, ana kucağında baba ocağında verilir. Diğer eğitimler onu geliştirmez. Sadece bazı eksiklikleri tamamlar.

Atalarımız: “Bakarsan bağ, bakmazsan dağ olur” demişlerdir. Çünkü insan eğitimle doğmaz, eğitimle yetişir. Eğitimle faydalı hale gelir, yalnız insanı faydalı hale getiren eğitimin ilahi kaynaklı ve peygamber metodu ile olduğu unutulmamalıdır. Zira hayvanın eğitimi ile insanın eğitimi arasında fark vardır.

Anne, Allah’ın emrettiği şefkat, merhamet ve sevgi ile çocuğa yaklaşmalıdır, ciddiyeti elden bırakmamalı, mesafeyi de iyi ayarlamalıdır. Yaklaşımı da tatlı sert olmalıdır.

Ananın elinde bir silah vardır. Dua silahı. Bu silahı hep iyiye kullanıp, hayır dua etmeli, bedduadan her an kaçınmalıdır.  

Hz. Peygamber: “Üç kişinin duası kabul olur; mazlumun, misafirin ve ana babanın” der. (Tirmizi Birr: 7)

Çocuğun yetiştirilmesinde babanın rolü de inkar edilemez. Peygamberimiz: “Hiçbir baba evladına güzel terbiyeden daha kıymetli bir şey bırakmış değildir.” (Taç 5/8) der.

Baba, Allah’ın emanetini tertemiz teslim aldığı gibi teslim etmek için çaba gösterecektir.  

Babanın görev yapmaması veya babasızlık, çocuk üzerinde büyük problem olmaktadır.

Bunun için önce baba güzel bir örnek hayat yaşayacaktır. Yoksa başarılı olamaz. Ne diyor Allah:  

“Ey iman edenler! Yapmayacağınız şeyi niçin söylüyorsunuz?

Yapmayacağınızı söylemeniz Allah yanında şiddetli bir buğza ve azaba sebep olur.” (Saff. 23)

Hz. Peygamber de: “Kişinin öldükten sorna geride bıraktığı şeylerin en hayırlısı, kendine dua eden salih evlat, sevabı kendisine ulaşan sadaka –ı cariye, kendisinden sonra insanların amel ettiği ilim.”  (K. Sitte. 1/381) buyurmuştur.

Bir makinenin çalışıp görev yapabilmesi için, çalıştıracak olan, usta olmalı ve çalıştırma metodu bilmelidir. Bu durum, insan yetiştirmek, insaı faydalı hale getirmek için daha çok geçerlidir.

Ana babanın en önemli görevi evladını terbiye etmek, onu yetiştirmektir. Yetiştirilmeyince kötü şeyler olur.  Cenab –ı Allah Kur’an-da: “Emanete hainlik etmeyin.” (Enfal: 27) buyuruyor. Ardından da:

• Evlatlarınız fitnedir, günaha girme sebebidir. (Enfal.28) diye de uyarıyor.

Hz. Peygamber (as): “Hepiniz çobansınız, güttüğünüz sürüden sorumlusunuz.” (Buhari, Cuma: 11) buyuruyor.

Bir ayette de:  

• Ey iman edenler! Mallarınız ve çocuklarınız sizi Allah’ı anmaktan alıkoymasın.(Münafıkın: 9) uyarısında bulunuyor.

Nisa suresinin 75. ayetinde de: “Size ne oldu ki zavallı erkekler, çocuklar ve kadınlar uğrunda uğraşmıyorsunuz” buyurarak kadın ve çocuklar için bir şeyler yapılmasını istemektedir. Demek ki çocuklar kendi haline bırakılmayacaktır.

Dokuz Eylül Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Namık Çevik, problemli ailelerin çocuklarının daha çok suç işlediklerini belirterek şöyle demiştir: “Suç işleyen çocukların aile yapıları incelendiğinde ana babalarının ayrılığı, kötü alışkanlıklarının olduğu veya eğitim seviyelerinin çok düşük olduğu görülüyor. Kırsal kesimden gelen ailelerin çocukları da büyük mağazalara ve eğlence yerlerine girdiklerinde başkalarına özeniyor, gördüklerine sahip olabilmek amacıyla yasal olmayan yollara başvuruyor” demiştir. (4.12.1992, Türkiye gazetesi.)

İzmir Çocuk Islahevleri Savcısı Şevki Levent, suçlu çocuklar için: ailelerin ilgisizliğinden veya aşırı ilgisinden suça itildiklerini belirtmiş ve: “Aileler çocuklarının nerede ne yaptığını zamanında denetlemelidir. Sevgisizlik, denetimsizlik, ilgisizlik nedeniyle kötü alışkanlıklar edinen çocuklar hırsızlık, gasp, yaralama hatta cinayet gibi olaylara karışmaktadır” demiştir. (5.12.1992. Türkiye)

Ailenin önemi büyüktür. Ana babadaki iyi de, kötü de, doğru da. Yanlış da çocuklara aynen yansır.

Ana baba, çocuğunda bir yanlış ve beğenmediği bir hal, bir davranış görürse önce kendine bakmalı kendini düzeltmelidir. Çünkü atalarımız “Eğri cetvelin doğru çizgisi olmaz, eğri ağacın doğru gölgesi yoktur” demişlerdir.  

Şöyle anlatırlar:

Bir zamanlar bir komutan evinden uzak bir göreve gider. O görevde iken bir çocuğu olur. Çocuk siyahtır. Kadın, kocam yanlış düşünür diyerek çocuğu bir çingene kadının çocuğu ile değiştirir. Adam döner. Çocukla beraber ava giderler. Yolda çocuk ikide bir durup yol kenarındaki ağaçlara bakıp:

• Şu ağaçtan amma güzel kasnak olur ha!… der.  

Adam hanımına durumu anlatır. “Bu işte bir yanlışlık var” der. Kadın dayanamayıp durumu anlatır. Bunun üzerine adam: “Benim dedem siyah idi” der. Çingenelerin bulunduğu yere giderler. Yaklaştıklarında çocuklarını, diğer çocukları sıraya koymuş, ellerine silah diye sopalar vermiş, yürütüyor. Adam:

• İşte benim oğlum, diyerek bağrına basar.

Unutmayalım her şey aslına çeker.  

Çocuk 6 yaşa kadar gelişiminin % 60 ını tamamlar. Onun için çocuk eğitiminde geç kalınmamalıdır.

Çocuk karnemiz zayıf. Elimizin altındaki çocuklarımızı iyi yetiştirmiyoruz. Sadece denetleyen, emreden olunuyor. Öğretici ve eğitici olunmuyor. 2 – 3 yaşındaki çocuğu döverek, vahşice terbiye ettiğini zanneden ana babalar oluyor.

Çocuk güzellikle ve güzel terbiye edilecektir. Bir hadiste:  

• “Hiçbir baba çocuğuna güzel ahlaktan daha hayırlı bir miras bırakmış olamaz.” (Tirmizi Birr: 33) buyrulmuştur. Babanın evde rolü büyüktür. “Ben çalışıyorum, evin ihtiyacını karşılıyorum ya” diyemez. Maddi manevi ihtiyaçlar beraber karşılanacaktır. Çocuğun her yönden gelişmesi sağlanacaktır.

Ana içinde çocuğu iyi bir şekilde terbiye etmek en önemli analık vazifesidir. Cenab –ı Allah kadınlara;

• “Evlerinizde oturun. Cahiliye devrinde olduğu gibi açılıp saçılmayın” (Ahzab: 23) talimatını vermiştir. Buna göre evlat özene bezene yetiştirilecektir. Çocuğa vakit ayrılacaktır. Çocukla ilgilenilecektir.

Çocukların gerçekten iyi bir insan olmasını isteyen ana baba, çocuklarını yarınlara göre hazırlamalıdır. Güzel bir şekilde eğitmelidir. Oyuncak aldığı kadar kitap almalı, okuma sevgisi aşılamalıdır.